"Αναβιώνει οικουμενικές εμπειρίες", του Στρατή Χαβιαρά
Ο Στρατής Χαβιαράς είναι δίγλωσσος μυθιστοριογράφος και ποιητής με μεγάλο συγγραφικό έργο, πρώην διευθυντής της βιβλιοθήκης του Χάρβαρντ, ιδρυτής και επιμελητής σημαντικών περιοδικών εκδόσεων αλλά και δάσκαλος της συγγραφικής τέχνης στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα.
Πρόσφατα δημοσίευσε την κριτική του για το ΚΑΡΜΠΟΝ στο λογοτεχνικό περιοδικό Φρέαρ.
Ανάμεσα σε άλλα γράφει:
"Κανείς δεν καταλαβαίνει ένα καλό βιβλίο αν δεν έχει ζήσει τουλάχιστον ένα μέρος του περιεχομένου του." Το είπε ο Έζρα Πάουντ και εφόσον η παρατήρηση του αυτή αληθεύει, το μυθιστόρημα του Γιώργου Κούβα, Καρμπόν, σίγουρα θα αναβιώσει ιδιαίτερες οικουμενικές εμπειρίες στους αναγνώστες του. ... Γιατί όλους νομίζω σε κάποιο φεγγάρι μάς έχουν απασχολήσει οι ανθρώπινοι ή υδραυλικοί θόρυβοι από το διαμέρισμα ακριβώς πάνω από το δικό μας.
...
Τα κεφάλαια του Καρμπόν, 5 με 6 σελίδες το καθένα, έχουν ροή και διαβάζονται ευχάριστα, από την άποψη ότι ο μυθιστορηματικός αυτός μικρόκοσμος του Γιώργου Κούβα έχει όλα τα συστατικά μιας αληθινής ζωής και μοίρας, αλλά πολύ σωστά, μόνο μέσα από το πρίσμα της τέχνης του λόγου. Οι ενότητες αυτές των κεφαλαίων δομούν πιστεύω ένα αφήγημα πλήρες και απέριττο.
...
Και «αν σταθεί κανείς», όπως έγραψε η φίλη καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, Helen Vendler, «να αναλογιστεί πόσες ικανότητες ή ταλέντα χρειάζεται ένας γνήσιος μυθιστοριογράφος (ταλέντα μουσικής, φαντασίας, ιστορίας, ψυχολογίας, εικαστικών, διάννοιας, μεταφυσικής και ιδιοσυγκρασίας), είναι ένα θαύμα το ότι έστω και μια στις τόσες εμφανίζεται ένας συγγραφέας, ικανός να μας δώσει ένα άρτιο έργο». Ένας τέτοιος συγγραφέας είναι και ο Γιώργος Κούβας.
ΥΓ. Για όσους δεν έτυχε να γνωρίσουν το έργο του Χαβιαρά προτείνουμε να ξεκινήσουν από το μυθιστόρημα "Όταν τραγουδούσαν τα δέντρα" (Εκδ. Καστανιώτης). Δεν είναι τυχαίο που η Guardian το συμπεριέλαβε στα 10 καλύτερα πολιτικά μυθιστορήματα του 20ου αιώνα.
Και όπως έχει δηλώσει ο ίδιος: "Τα βιβλία που έχουν να πουν κάτι άξιο λόγου το λένε χαμηλόφωνα".
